در زندگی روزمره، پارچه بخشی از زندگی ماست، ما از آنها برای گرم و زیبا بودن استفاده می کنیم، حال و هوای خوبی از آنها می گیریم. زمان زیادی را صرف توسعه و تبدیل شدن به لباس مد امروز ما کرده ایم.

در پنجاه تا شصت هزار سال گذشته، ما به عنوان ماهیگیری و شکار کار می کردیم، هیچ پارچه ای برای پوشیدن نداریم، سپس از علف و خز حیوانات برای گرم نگه داشتن بدن خود استفاده می کنیم. این سبک پارچه اصلی ما است.

داستانی هست به نام «آدم و حوا»، خدای یهوه از خاک دو بچه درست می کند، یکی آدم نام دارد و دیگری حوا. سبک می شود، اما به نظر می رسد بدن آنها برهنه است، خداوند پارچه را برای پوشیدن آنها ساخته است. همچنین به همین دلیل است که ما از این پارچه برای مسدود کردن بدن خود استفاده می کنیم.

دفعه بعد علف ها را بافته ایم تا دامن شود، اما به دلیل سواری برای شکار، شلوار بیرون آمد، مقدمه شلوار است.

سپس در ده یا بیست هزار سال، ژاکت مانند پارچه بدن دوباره بیرون آمد. از آنجا که پارچه های مختلف در حال توسعه است، ما نیاز داریم که مواد با کیفیت بالا بیشتر شود، سپس در دفعات بعدی، مواد الیاف و ابریشم ظاهر شد.

برنامه تلویزیونی ما CCTV 10، نمایشی به نام "نیادین زیبایی" پخش می شود، می گوید زمانی که در دوره فروشگاه است، یعنی 7 هزار سال پیش، رنگ برخی از نقاشی های سرامیکی را پیدا می کنیم، روی آن نقاشی هایی وجود دارد، مردم در پارچه و شلوار را می پوشد. پارچه در حال تمام شدن است، یقه و آستین بیرون آمد، سپس رهبر از جا برخاست.

بیرون آمدن پارچه تاریخچه ای طولانی دارد و ابزار تولید به هم پیوسته است. وقتی پارچه بیرون آمد مفید و هنرمندانه بود. با پیشرفت زندگی ما فکر می کنم پارچه ما بیشتر و بیشتر پیشرفت خواهد کرد.